In het begin was er verlangen het oerzaad van de geest.
De wijzen die in hun hart met wijsheid zochten,
vonden aan het Niet-Zijn het Zijn verbonden.
De Moeder die de Kosmische Orde volgde
schonk aan de Vader zijn deel en in het begin waren beiden één geest.
Weerbarstig hard was zij en zij werd doorboord en zwanger.
Vol eerbied loven de aanbidders haar vruchtbaarheid.
Rig Veda
Er zijn op onze aarde tijden geweest, waarin de mens volkomen vanzelfsprekend
rekening hield met de wetten van de natuur. Het inzicht in deze wetten
vervaagde, het Kali-Yuga, de Götterdämmerung deed zijn intrede en de mens richtte zich steeds meer op het stoffelijke
zijn en verloor het contact met de inspiratie (spiritus = geest).
De wetenschap ging een eigen leven leiden en juist op het gebied van de
voortplanting krijgen we in deze tijd te maken met verschijnselen als:
kunstmatige inseminatie, reageerbuisbabies, klonen, ‘draag’moeders, het toedienen van hormonen om zwangerschap te voorkomen, zwangerschap
af te breken, barensweeën op te wekken, af te remmen, etc. Kortom, de mens denkt als overwinnaar de
strijd met het leven te voeren.
Wanneer man en vrouw samengaan in harmonie worden zij in zekere zin
medescheppers in de natuur. Door de paringsdaad stellen zij als het ware een
natuurwet in werking, als gevolg waarvan de mannelijke en vrouwelijke kiemcel
elkaar ontmoeten en beider kernen samensmelten tot de zygote of bevruchte
eicel.
Zijn deze cellen volkomen gelijkwaardig-verschillend dan zal deze samensmelting
ongestoord verlopen en komt er een harmonische vrucht tot stand. Zijn deze
cellen niet volkomen natuurlijk op elkaar afgestemd (en dat is in deze sterk op
de stof gerichte tijd bijna altijd het geval) dan moet een bepaalde weerstand
overwonnen worden en zal de samensmelting worden vertraagd. Er kan energie
verloren gaan en er kan disharmonie optreden in de vorming van het
vruchtbeginsel, die zich voortzet in de zich ontwikkelende mens. En dan is daar
de vrouw, de moeder die juist de belichaming zou kunnen zijn van deze
natuurwijsheid, afgesneden van dat oude weten.
Dat is een van de redenen, dat yoga speciaal voor zwangeren zo populair aan het
worden is. Er is veel angst, die vaak de kop opsteekt juist als de vrouw
zwanger is. Juist als ze intuïtief voelt hoe essentieel het dragen van het leven in haar, en de naderende
geboorte zijn. Dan wordt ze geconfronteerd met haar eigen geboorte en dood en
die van alle uitingen van leven. Dan weet ze dat aan dit ogenschijnlijk
biologische proces andere krachten ten grondslag liggen, maar kan er dikwijls
niet mee omgaan.
Juist het begeleiden van zwangeren vereist van degenen die dit beroepsmatig
willen doen, een gedegen kennis van de fysieke, psychische en spirituele
facetten van het mens-zijn en mens-worden. En deze kennis is, zoals we zullen
zien, zowel in het oosten als in het westen voorradig.
De indeling van een lesdag is als volgt:
Van 11.30 tot13.30 u.: Hatha yoga, toegepast op zwangerschap en geboorte,
ademoefeningen, ontspanningsoefeningen, bandha’s, massage, klank en overdracht.
Na de lunch van 14.00 tot 17.00 u.: Theoretisch gedeelte waarin onder andere
esoterische en exoterische anatomie en fysiologie van conceptie, zwangerschap
en geboorte:
– het mannelijke en vrouwelijke principe in de mens;
– de inwijdingsweg maagd, vrouw, moeder en de geboorte in spirituele zin;
– de hymnen van de schepping in verschillende mythologieën en de betekenis van de ‘grote moeder’ daarin.
Dit alles in verband met nieuw leven en het begeleiden van degene, die het ‘nieuwe’ leven in zich draagt.
